Det er positivt at kommunestyret av og til blir minna på arbeidsgjevaransvaret sitt, slik Hege Lægreid Røssland (SF) (bildet) gjorde i siste møte. Men det må ikkje innebera at politikarane slår ring om etatar og tilsette til ei kvar tid, og «vernar» dei i alt og eitt.

Ein arbeidsgjevar, i dette tilfellet Kvinnherad kommunestyre, har like mykje plikt på seg til å ta tak i kritikk og innspel som måtte koma frå innbyggjarane i ulike saker. Når folk går til avisene med klagene sine, er det ofte eit teikn på at dei ikkje blir høyrde på annan måte. Min påstand er at det finst potensiale for forbetringar i alle organisasjonar.

Men det er òg viktig at vi som innbyggjarar ikkje byggjer opp om byråkrati- og politikarforakt, ja, endåtil misnøye når vi deltek i offentleg debatt. Dessverre har vi sett nokre døme på det.

Elles takk til Kvinnheringen og Grenda for godt arbeid! Kritikken frå talarstolen i kommunestyret 28.10.21. må de berre sjå vekk frå. Avisene har berre gjort jobben sin, og det trur eg dei fleste politikarane også ser.

Kristian Hus

I Skimtvis si nye bok Samfunnsbyggjarane får vi lesa om Gunnar Røsseland som var med og bygde Husnes og dei som dreiv livsverket vidare gjennom oppturar og nedturar. Boka er i sal no.

Måndag 21. juni klokka 05.32 «snudde» sola. No går det mot mørkare dagar og kveldar igjen, men heldigvis sakte den første tida, fram til desember.

Torsdag 22. april 2021 blei ein etterlengta merkedag for seniorsenteret på Husnes. Då kunne leiaren i prosjektstyret, Roald Teigen, endeleg ta det første jafset med gravemaskina til Dimmelsvik Entreprenør for å markera at det fysiske arbeidet på tomta er i gang.

Skal det vere, så skal det vere, har visst Sigurd Vikøren (74) i Rosendal tenkt. For like før påske slo han like godt til med to bøker; ein kriminalroman og ei om Hattebergvassdraget.

«Kvil i fred – Små og store soger frå kyrkjegardane i Kvinnherad» er tredje og siste band i serien, som presenterer små og store soger frå kyrkjegardane i Kvinnherad. Forfattar er journalist Morten Nygård i Grenda, som har gjeve ut boka.

Fatlandskogen er namnet på det flotte skogområdet innover den tusen mål store skogeigedommen til Arne og Anna Gjerde på Fatland, sør på Halsnøy. No er det kome ei informativ nettside om deira nye prosjekt. Sida fortel om alt du kan sjå og oppleva når du besøkjer området, både sommar og vinter.

Salhuskvintetten song i si tid om «Gryta hennar mor», ein populær slager i Ønskjekonserten på NRK. Songen har gjeve meg inspirasjon til å skriva denne vesle historien om dagbøkene til mor mi, Britanna (f. Nedrevåg 1910) frå Husnes.

19. januar: Det snør. Eg kan vel ikkje seia at det lavar ned, men det ser ut til å vera nok til å dekka over der eg så grundig og møysommeleg strødde i går. Eg heldt på i over ein time og var godt fornøgd med meg sjølv… til inga nytte. Akk, ja.

Fjernsynet pratar om sitt, eg har augene på mobilen og mannen min sit ved pc-en på arbeidsrommet. Dette får meg til å tenkja: Kva i all verda gjorde me på før i tida, før det å glana i ein skjerm opptok store deler av tida vår?

Tja. Då me var born? Då var beskjeden klar frå dei vaksne: «Ut og leik». Og me var ikkje vonde å be. Eg skal ikkje rekna opp alt det me gjorde, men me var i alle falk sysselsette heilt til mor ropte oss inn til kveldsmat. Men kva heldt me på me innomhus? Me hadde vel dokker og slikt, trur eg, i alle fall papirdokker, og me teikna.

Eg vart etter kvart ekspert på å framstilla fine damer, og dei var å finna både der eg hadde lov og der eg ikkje hadde lov. På blanke sider bak i bøker, på baksida av brev og konvoluttar. Akk ja, igjen. Og så spelte me kort. Far trong kortmakkarar, så me vart tidleg opplærde, både til casino og whist. Bøker høyrde med sjølvsagt, både til høgtlesing og å lesa i sjølve, når me vart store nok til det. Me var flittige låntakarar på Voss Folkeboksamling.

Hugsar du høyrespela i radioen? «Min min Mio» i laurdagsbarnetimen gjorde eit sterkt inntrykk, særleg den «onde ridder Kato»: «Jeg skal sitte i ro og fred og tenke onde tanker». I vaksenradioen handla det om «God aften, mitt navn er Cox» og «Dickie Dick Dickens». Og heile familien høyrde på «Jorden rundt på 80 dager» i radioteateret og då boka vart filmatisert, var familien på kino for fyrste og einaste gong.

Som vaksne fekk me vel ikkje fjernsyn før me hadde vore gifte i 5–6 år, så før den tid var det radio og bøker på fritida etter at Reidun var i seng. Berre me ikkje spelte tomannswhist òg?

Og gjekk ikkje folk meir på besøk til kvarandre før? Eller dei berre stakk innom, utan ærend til og med? Me hadde i alle fall bollar i bakhand i frysen, hugsar eg.

No skal eg vakta meg vel for å påstå at alt var så mykje betre før. Men at tida var annleis, det ser me vel alle.

Jorunn Toskedal

Livet er sånn nå, skriv Jan Gravdal, at det er som å være i såkalt «satt» alder, bruke briller for nært, og briller for fjernt og høre og se på alle nyhetssendinger, Fredrik Solvang og Dagsnytt 18.

Tjuandedagen, eigentleg 20. dag jul, den 13. januar, blir av mange rekna som den siste juledagen, og då skal juletreet ut. Tradisjonelt var det likevel trettandedagen som avslutta jula.

Det er mangt ein kjem over når ein ryddar i gamle arkiv, og i skuffer og skap. Dette biletet er eit døme på det. Det viser speidarar på Husnes, som la på krans på støtta over diktaren Jonas Lie. I mange år var dette ein tradisjon om morgonen på 17. mai.

Vintersolkverv eller vintersolsnu er den kortaste dagen i året, og er alltid ein del av vinteren, uansett kva vêr vi har. «Kvervet» skjer når den nordlege eller sørlege halvkula har størst helling vekk frå sola. I nord er dette gjerne den 21. eller 22. desember og i sør den 21. eller 22. juni.

Kristian Hus er forfattaren av boka «Skimt frå livet og lokalmiljøet gjennom 80 år». Dette er langt på veg ein sjølvbiografi med interessant dokumentasjon, skriv Magne Medhus. Saman med fleire tema og det store biletmaterialet, kan boka faktisk bli ei lokalhistorisk oppslagsbok, meiner han.

Torsdag 17. desember 2020 blei ein spesiell dag for Seniorsenteret Husnes, då ein gravemaskin frå Dimmelsvik Entreprenør køyrde inn på tomta for første gang. Oppdraget var å grava hol og undersøkja grunnforholda med tanke på fundamentering av bygget.

Dersom du er interessert i å få vita meir om innhaldet i den nye boka mi; Skimt frå livet og lokalmiljøet gjennom 80 år, må du ta deg tid til å lytta gjennom denne podkasten. Her presenterer eg ein del av innhaldet for deg i kortform.

Dagens fredelege demonstrasjon på Våge er helst av det morosame slaget, men truleg med eit snev av alvor bak. I alle fall vart det sett opp bom for skogsveg-prosjektet Våge/Røyrvik, og straks vart det føreslege at det kunne startast innkreving av førehandsbompengar til Sunnfast, som er planlagt å koma nett der bommen står.

Frøydis Fjellhaugen i Matre er ein ivrig aktør på Facebook, ofte med morosame kommentarar til det som skjer i bygda og elles i samfunnet. Også politiske synspunkt gler ho lesarane med. Ho skriv som oftast på dialekt, og det er det mange som set pris på.

Flykrasjet på Halsnøy for 66 år sidan skaper framleis engasjement hjå mange, både i Kvinnherad og utanom kommunen. Størst merksemd får kadetten Eirik Kloumann, ein av dei to som var om bord i flyet. Han vart aldri funnen, trass i ein omfattande leiteaksjon over eit stort område.

Kristian er blitt godt vaksen og ser attende på alt han har vore med på, og vitne til, gjennom levd liv. Boka «Skimt frå livet og lokalmiljøet gjennom 80 år» er no til sals.