Dokter Haugen hadde blitt tilkalla til ein pasient i Stussvik. Det var komne nye folk på eit småbruk der, og vegen gjekk ikkje heilt fram til bruket. Haugen kom på motorsykkel, og hadde fått beskjed om å køyra så langt det gjekk an på vegen.

Olga Sunde var ein gong i selskap i doktergarden i Rosendal. Det var yngstesonen Endre, som var litt eldre enn henne, som inviterte. Dei var ein gjeng ungdommar, men ikkje så mange, kanskje 5–6 i alt.

Astrid Tofte Helland budde på Opsanger då ho fekk det første barnet sitt. Guten var liten og småbroten, og ho var til spedbarnskontroll hjå dokter Haugen på kontoret i Olderkjær sitt hus på Sunde.

Ein kar på Husnes feira rund dag. Det var kald vinter, og det var mange gjester. Stemningen var god, og litt fuktig var det òg. Nokre av karane tok turar ut for å lufta seg i den kalde vinterkvelden, nokre i berre skjortene.

Aud Sigrun Fausk hugsar også ein gong då Haugen kom på motorsykkel opp til heimen deira i Langgåt. Bakgrunnen for dokterbesøket, var at far til Aud Sigrun hadde fått vatn i kne.

Astrid Haugse og familien hadde vore på tur i første del av påsken. Dei kom tilbake til Kvinnherad utpå påskeafta. Astrid hadde fått ein grusom øyreverk, og sidan det var etter at dei nye legane var komne, køyrde dei innom helsesenteret då dei passerte Rosendal.

Ein barndomsven av Astrid Haugse vaks så snart, og han vart både høg og tynn. Han gjekk til Haugen og klaga over at han hadde så vondt i kneledda.

Bestefar til Astrid Haugse budde like ved ungdomshuset på Hatlestrand. Ein dag då han var ute og jobba, hadde han hunden sin med seg, slik tilfellet ofte var. Hunden hadde vasa seg opp i vegen, og der kom Haugen i full fart på motorsykkel.

Astrid Haugse fortel òg ei historie som skjedde etter at ho var blitt vaksen. Då var legekontoret i Ølve flytta til nyeskulen.

Aud Sigrun Fausk i Langgåt på Husnes har fleire minne om dokter Haugen. Frå oppveksten hugsar ho ein gong han kom køyrande i den blå Mercedesen opp den bratte bakken forbi huset deira.

På festane i Turnhallen i Rosendal var det ofte god stemning. Denne historia er henta frå ein av desse.

Astrid Haugse, som no bur i Herøysundet, voks opp i Ølve. Ho har mange minne frå Haugen si tid som dokter. Då ho var 10–11 år fekk ho så skrekkeleg tannverk. Ho gjekk då på Husa skule, ein av fire skular i Ølve på den tida, og gjekk frå skulen til dokterkontoret i Holo.

Etter at vaksine mot difteri kom inn i vaksineprogrammet for barn i 1952 har denne sjukdommen blitt ytterst sjeldan i Norge. Olga Sunde frå Rosendal, no busett i Uskedalen, fortel at ho vart smitta av sjukdommen for om lag 70 år sidan, altså nokre år før vaksinasjonen mot sjukdommen starta.

Dokter Haugen (1895–1986) hadde utedagar i Holo i Ølve – i huset til Lars Dahle. Der var det ikkje timebestilling, og det galt å vera ute i god tid.  Dermed var det som regel godt med folk på venterommet når dokteren kom.

Det var ikkje alltid like lett for dokter Haugen å ta seg fram til pasientane. Sølvi Ulvenes hugsar eit legebesøk ein vinterdag då det var uvanleg mykje snø. Ho voks opp på Saghaugen på Sunde, og eine bror hennar var sjuk med så høg feber at det vart ringt etter dokter.

Aslaug Lyse i Uskedalen opplevde to gonger å få stygge kutt like ved augene, og begge gongene vart såra sydde. Første gongen var ho om lag fem år gammal.

Dokter Haugen i Rosendal hadde ein del bilar gjennom åra, og det går også nokre historiar om bilkjøpa hans. Ein gong var han hos Ålgård Bil i Bergen, der han såg på Mercedes.

Marit Storedale i Ølve fortel at far hennar køyrde drosje på 1950-talet, og køyrde dokter Haugen når han var på den sida av fjorden. Om sommaren var Marit med som grindajente, og ho fekk fem øre for kvar grind av dokteren.

Dokter Haugen kunne vera svært annig av seg, og han kasta som kjent ikkje bort tida. Hushalderska hans, Aslaug Sandvik, sytte for at han fekk mat når han var heimom. Men det var ikkje alltid han kunne koma til middag når ho hadde maten klar.